Ümit Özdağ dün 2 yıl 4 ay hapis cezasına çarptırıldı, sonra da 145 güne g elen tutukluluğu sona erdi ve serbest bırakıldı.

Bakıyorum pek çok kişi Özdağ hapisten çıktı diye sevinç içinde.

Elbette özgürlüğünü geri kazanması sevindirici bir durum Özdağ’ın ama daha en baştan zaten tutuklu olmamalıydı, hatta bana soracak olursanız yargılanmamalıydı bile.

Ama şimdi herkes, ki bunlara Özgür Özel de dahil, Nasrettin Hoca’nın kaybettiği eşeğini bulmasındaki gibi seviniyor.

Oysa ortada sevinilecek bir durum yok. Tam tersine kızmalı, öfkelenmeliyiz.

Daha önce yazdım, Ümit Özdağ ile fikirlerim hiç de uyuşmaz ve onun ifade özgürlüğü savunmak zorunda olmak da benim için bir nevi ilahi ceza gibi.

Özdağ, fikirlerini ve onları ifade ediş biçimini beğenmesek bile sırf fikrini söylediği, eleştiri yaptığı için 2 yıl 4 ay hapse mahkum edildi.

Onun serbest kalmasına sevinelim ama durup düşünelim: Konuştu, yazdı diye bir insanı mahkum ettik.