Bu yaz kolay geçmedi. Hepimizi yoran, kalplerimizi burkan felaketlere şahit olduk. Yangınlarla yandı içimiz, sellerle aktı gözyaşlarımız. Şimdi Eylül geldi; güzün serin nefesiyle birlikte bize yeni bir sayfa açıyor.

Artık temennilerimizi bırakalım. Hüzünlerimizi nadasa yatırma zamanı. Tıpkı toprağın dinlenip yeniden bereketlenmesi gibi, biz de ruhlarımızı dinlenmeye bırakmalıyız. Doğaya şifa dileyelim, ağaçlara, sulara, canlılara… Ve aynı şifayı kendi içimize de dileyelim.

Güzün Sessiz Öğretisi

Her mevsimin öğretecek bir sözü vardır. Güz, bize kabullenmeyi ve bırakmayı öğretir. Yapraklar nasıl toprağa düşüp yeniden can vermek için dönüşüyorsa, biz de yaşadıklarımızdan gereken dersi alarak bırakmayı öğrenmeliyiz.

Bir daha yaşanmamasını umarak…
Unutmadan, ama yükünü taşımadan…
Gerekli dersleri çıkarıp geleceğe daha bilinçli yürüyerek…

Umudun Mevsimi

Eylül sadece hüznün değil, aynı zamanda umudun mevsimidir. Yeni başlangıçların, yeni niyetlerin, yeni şifaların ayıdır. Güzün serinliğiyle birlikte ruhlarımızı dinlendirmek, kalplerimizi iyileştirmek ve doğayla birlikte yeniden filizlenmek için bir fırsattır.

Sokaklarda asılı duran üzüm ve incir kokusu, akşamüstü balkona vuran serin rüzgâr, sararmaya başlayan yaprakların toprağa karışan sesi… Hepsi bize aynı şeyi fısıldar: “Her son bir başlangıçtır. Yeter ki şükürle, umutla bakmayı bilelim.”

Mesaj: Yaz bitti. Ama her bitiş gibi bu da yeni bir başlangıcın habercisi. Hüzünleri nadasa bırakıp, doğaya ve ruhumuza şifa dileyelim. Unutmadan, ama yenilenerek, daha bilinçli ve umutlu bir yolculuğa çıkalım.