Israrla ‘Kör Nokta’ üretmek, bilinçli ya da bilinçsiz biçimde, bir tartışmaya girerken ‘en temel unsuru’ gözden uzak tutmak demek.

Bu biraz da epistemolojik bir sorun:

Neyi ‘görmezden’ geliyoruz, neyi ‘merkeze’ alıyoruz?

Söylemek istediğim şey, aslında gözün tam önünde duran ‘hakikâti’ iyi sayılamayacak bir niyetle tartışmadan dışlamanın incelikli bir yolu.

Bir konunun çevresinde -sözüm ona- uzun uzun dönülür ama ‘kalbine’ hiç inilmez.

Mesele etrafında lâf çoğaltılır, ama ‘öz’ hep suskun bırakılır.

‘Asıl unsuru’ dışlamak, konuyu bağlamından koparmak sinsiliği gittikçe yaygınlaşıyor.

Meseleler kendi iç dinamiklerinden soyutlanıp, sanki başka bir şeymiş gibi -sözde- tartıştırıyor.

Mesela yaşlılığı ‘biyolojik yıpranma’ durumuna indirgerken, onun ‘aile’ ve ‘bakım’ bağlamını hiç hesaba katmama ‘sinsiliğine’ yatacaksın.

Konu senin sorumluluklarından sıyrılıp, başka boyutlara gidecek.

Bu ‘tarz’ bir kez kendine layık görülünce, yaşlılık üzerine konuşulurken ‘aileden’ hiç söz edilmez, ‘kendinize düşenden’ ar damarınız yokmuş gibi kaçılır.

Ekonomi konuşulurken, ‘sınıf’ kavramı, para imparatorları görülmez.

Dünyanın ahvali gündeme gelir ‘küreselci baskının’ adı bile geçmez.

Devlet olarak, Ruslara ambargoyu onaylar, İsrailleri baştacı edersin. Ama demokratlığı kimseye kaptırmazsın.

Devekuşu siyaseti, inkâr stratejisidir:

Tartışmayı rahatsız edici eksenden, sahih olandan kaçırmak, hatta olan biteni iyi göstermek, sana göre ‘iyimser’ olmak, ‘pozitif’ düşünmektir.

Böylece asıl meselenin üstü örtülür.

Sorun, bağlamından kopmuş, eksik ve kısır bir anlatıya dönüşür.

Ama, Kör Nokta siyaseti, gerçeği yok etmez; yalnızca onu görünmez kılar.

Görünmez kılınan Hakikât, sizin arzunuzla yok olmaz, bir süre sonra kapınızı çalar ve kendini hatırlatır.