İngiltere’de Plymouth Üniversitesi’nin araştırması, laboratuvarda yetiştirilen turpların kökleri aracılığıyla nanoplastikleri emdiğini ve bu parçacıkların bitkinin yenilebilir kısımlarına kadar ulaştığını ortaya koydu.

Plymouth Üniversitesi araştırmacıları, sebzelerin topraktaki nanoplastikleri emebildiğini belirledi. Environmental Research dergisinde yayımlanan çalışmada, laboratuvarda yetiştirilen turpların kökleri plastik parçacık içeren çözeltiye batırıldı. Beş günün sonunda parçacıkların yaklaşık yüzde 5’inin kök sistemine geçtiği, bunların bir bölümünün yenilebilir köklere ve yüzde 10’unun yapraklara ulaştığı kaydedildi.

Araştırma ekibinden Dr. Nathaniel Clark, köklerde zararlı maddelere karşı filtre görevi gören tabakanın bulunduğunu, ancak nanoplastiklerin bu bariyeri aşabildiğini ifade etti. Clark, bunun yalnızca turplara özgü olmadığını, farklı sebzelerin de benzer şekilde plastik parçacıkları emebileceğini dile getirdi.

Deniz Enstitüsü Direktörü Prof. Richard Thompson ise, daha önce yapılan araştırmalarda mikroplastiklerin okyanuslardan dağ zirvelerine kadar pek çok yerde tespit edildiğini hatırlattı. Thompson, çalışmanın çevredeki plastik parçacıklarının yalnızca deniz ürünlerinde değil, sebzelerde de birikebildiğine dair kanıt sunduğunu söyledi.

Bilim insanları, mikroplastiklerin kaynakları arasında araba lastiklerinin aşınması, çamaşır makinelerinden çıkan lifler, boyalar ve büyük plastiklerin parçalanmasını gösteriyor. Daha önce yapılan araştırmalarda yumuşakçalar, balıklar, salyangozlar, solucanlar ve böceklerde de mikroplastik bulunduğu kaydedilmişti.