Kim mırıldanıyor bu metinlerde?
Bu kısa, bilinçakışı metinler, herhangi bir seansın herhangi bir anında karşımdaki koltukta oturan hastalarımdan duyduğum ve beni etkileyen bir cümlenin peşine takılmaya karar verdiğimde ortaya çıkmaya başladı. Kendimi onların yerine koymaya gayret ettim hep. Husserl’in ‘yaşam dünyası’ adını verdiği ve kişinin bilerek bilmeyerek dünyayla ve kendisiyle ilişkisinde inşa ettiği dünyanın içine girmeye çalışıp kısacık ve kısık sesle mırıldanmaya çalıştım, çalışıyorum her terapi seansında.
Hiç kimsenin hiçbir sırrını ele vermiyorum bu metinlerde. Sonuçta amacım herkesin dedikodu merakıyla izlediği diziler yapıp milyonlar kazanmak değil. Edebi bir metin inşa etmekten ve birilerinin ruhuna dokunmaktan başka hiçbir amacım yok.
***
Schopenhauer’in Kirpileri
-Tuhaf bir şekilde iyi aramız. Beş altı senedir olmadığı kadar normal. Samimi gelmiyor bana bu durum. Bizim çoktan birbirimize girmiş olmamız gerekiyordu. Ama bunu konu bile etmek istemiyorum. Huzuru bozmak istemiyorum çünkü. Sahte de olsa bu duygu.
Cinsellik yok ama konuşuyoruz. Sohbet denebilir mi buna, bilmiyorum. O bana telefonuma gelen mesajları sormuyor, kiminle yazıştığımı sormuyor. Alyansımı neden takmadığımı da sormuyor. Bunlara takılmıyor da terliklerimin parkede çıkardığı sese takılıyor. Buna söyleniyor mışıl mızıl. Çıplak ayakla yere basamadığımı bal gibi biliyor oysa. Sizce aldatıyor olabilir mi beni?
-Schopenhauer’in kirpilerini bilir misiniz?
