Bilimi her şart altında objektif bilgi üretme çabası olarak görüyoruz ama bu çok büyük bir iddia. Çünkü mesele bakış açısıyla ilgili.

Evren ölçeği söz konusu olduğunda körlerin fili tarifi gibi bir durumdayız. Evren o kadar büyük ki bir kere onu bir bütün olarak görmek zaten söz konusu değil. Kaldı ki biz de evrenin içindeyiz, dolayısıyla evrene çıkıp şöyle bir dışarıdan bakmak da mümkün değil.

Bizim olduğumuz yerden baktığımız evren ayrıca ışık hızıyla sınırlı. Yani 13,7 milyar ışık yılından daha uzağı göremiyoruz zaten.

Şimdi bir haber var: Astronomlar evrendeki “en büyük yapı”yı gözlemişler.

Büyük derken sahiden büyük: Bir uçtan diğerine mesafesi 1,3 milyar ışık yılı. Hesaba göre bu “yapı” içinden 200 katrilyon güneş kütlesi barındırıyor. Dehşet rakamlar bunlar.

Ama bu “yapı” ancak biz buradan baktığımız ve bu kadar uzakta olduğumuz için bir “yapı” aslında. Bizim bakış açımızla galaksimiz Samanyolu’nun evrende kapladığı alanın 13 bin katı büyüklükte bir uzunluğu kaplıyor bu adına İnca’ların sayı sisteminden hareketle “Quipu” denen “yapı.”

Yakınına gitmeyi başarsak veya yakından gözleyebilsek belki de bu yapının birbirinden ayrı ayrı binlerce galaksiden oluştuğunu göreceğiz.