Abdullah Öcalan, 70’li yıllarda kurduğu örgütü Kürdistan İşçi Partisi’ne, yani PKK’ya bir an önce kongre toplayıp kendilerini feshetme talimatı verdi.

Burada saçma bir tiyatro var. Madem bu işler talimatla oluyor, kongre toplamaya ne gerek var? Sanki çok sesli bir örgütmüş ve liderinin kararını tartışacak, en sonunda da demokratik bir oylamayla karar alacakmış gibi bir izlenim veriliyor ama durum öyle değil. Öcalan’ın çağrısı hakkında karar verecek birkaç kişiden oluşan bir yönetim ekibi var PKK’nın.

O ekibin önde gelen ismi Cemil Bayık bu konuda iki şey söylüyor: 1. Öcalan kongreyi bizzat kendisi toplayabilir, bunun şartları oluşmalı; 2. Kongre güvenlik endişesi yaşamamalı, Türkiye de ateşkes ilan etmeli.

Her iki şart da ipe un serme, süreci uzatma girişimleri. Doğrudan “Hayır, biz Öcalan’la aynı şekilde düşünmüyoruz, kendimizi feshetmeyeceğiz” dememek için zaman kazanma hamleleri.

Öcalan ne özgür kalabilir ne de telefon, video konferans vs bir yöntemle o kongreye katılabilir. İktidarın buna cesaret etmesi şun anda mümkün gözükmüyor; PKK da iktidara bu cesareti vermiyor açıkçası.

İkinci konu kongre güvenliği için ateşkes ilan edilmesi konusu. Bu hiç olmayacak bir şey. Türkiye’ye ya güveniyorsunuz ya güvenmiyorsunuz. Türkiye “Ateşkes ilan ettim” deyip sonra kongreyi vurabilir esasen, dolayısıyla konunun ateşkes bölümünün kongre güvenliğinden çok PKK’nın kendini Türkiye’ye eşit bir silahlı güç gibi görmek istemesiyle ilgisi var.