Siyasete yapılan zorlamaların bir netice vermediği bu ülkenin siyasi tarihinden alacağımız en net derslerden biriyken bugün bu yollara neden teşebbüs ediliyor?

Bu sorunun cevabını bilmiyoruz; çünkü biz rasyonel düşünüyor ve “Sonunda istenen  netice alınamayacağına göre bugünkü davranışlar irrasyonel” diyoruz.

Haksız da değiliz, sahiden de irrasyonel bir davranış İmamoğlu’nu yargı yoluyla durdurmaya çalışmak. Arkasında halkın desteği olan bir ismi ancak arkadaki o desteği yıpratarak engelleyebilirsiniz, başka bir yolla değil.

Bunun en son örneği bugünkü Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın bu ülke tarihinde daha önceki kimseye nasip olmamış uzun iktidar dönemi değil mi? Önce Fazilet Partisi, ardından Tayyip Erdoğan’ın kendisi demokrasi dışı yöntemlerle engellenmemiş olsaydı acaba son 23 yılımızda iktidarda kimi görürdük?

Erdoğan, “Halkı kin ve düşmanlığa teşvik”ten hapse de atıldı. Bugün de İmamoğlu’nu “kent uzlaşması” nedeniyle hapse atsanız ne olacak, sonunda çıkmayacak mı? Onu bu saatten sonra kim durdurabilir?

O yüzden bugün yapılan hareket irrasyonel.

Ama ya arkasında bir rasyonel varsa? Yani hayali planlar, projeler, hüsnü kuruntular değil, gerçek bir rasyonel?

Bize bu saçma soruyu sorduran bir ülkede yaşıyoruz maalesef.

Siyaset gibi, demokratik seçim gibi her aşaması gün ışığında yapılması gereken işlerin gizli kapaklı planlarla yapıldığına dair tuhaf inançlara sahip olmamıza neden oluyor yaşadıklarımız.

Alın size bir “rasyonel” çıkarım: Ülkeyi yönetmek giderek zorlaşıyor, İmamoğlu ile ilgili engelleme sürecinin hızlanıp öne çekilmesi, ufukta bir erken seçim olup olmadığını sorduruyor insana.

Saçma mı geldi? Belki öyle, belki değil.

Akıl sağlığımızı korumak bu ülkede ilk yapmamız gereken işlerin başında geliyor.