Sındırgı’dan deprem haberi geldiğinde tahmin ediyorum Türk milletinin ilk tepkisi telefonunu eline almak oldu.

Eline almak yanlış söyleyiş biçimi, çoğunluk depremi zaten telefonundan haber aldı ama haberi alır almaz ilk yaptığı şey yakınlarını ailesini aramak oldu.

Bu davranışın çok basit bir sonucu oluyor her seferinde: Telefon şebekelerine ansızın aşırı yük biniyor.

Evet elbette hepimiz iyi olduğumuzu bildirmek veya yakınlarımızın iyi olup olmadığını öğrenmek istiyoruz ama bunu belki başka bir yöntemle yapmalıyız. Mesajlaşma gibi.

Deprem haberini alır almaz kapıldığımız ilk duygu ise panik oluyor. Ya deprem burada olsaydı? Eyvah biz de sallandık, acaba evim sağlam mı?

Ben çocukluğumdan beri bir sürü, bazıları da yıkıcı depremler yaşadım ama 1999 Körfez Depreminden beri ülkemizde deprem algısı çok değişmiş durumda.

Ama unutmayın aradan da 27 yıl geçti. Bunca zamanda hala evimizin sağlam olduğundan emin değilsek insana söyleyecek bir şey kalmıyor. Depremi hisseden 10 kentte çok sayıda insan dün geceyi sokakta geçirdi. Demek hala evlerinin sağlam olup olmadığından emin değiller.

Depremden ders çıkarma lafından vazgeçsek en iyisi galiba. Çünkü ders çıkardığımız falan yok.