Yokluğun varlığından daha çok yer kaplıyor
Çek fotoğrafımı
Ve çek git hayatımdan
Ağzıma sakız olmuş bir hatayım ben
Unutmamak üzerine kurulu bir unutkanlık
Çözüm bir kuzuya dönüşmekse
Yem olmak için bir kartalın pençelerinde, hakkıyla
Beni biliyorsun, demek isterdim kendime
Demek, isterdim öyle mi
Sürünün vıcık vıcık güvenliğinde yaşamayı
Oysa bir zamanlar
Özgürdüm ve köprüydüm kendimle kendim arasında
Zarathustra’nın korkusuydu yaşadığım
Umudun bana göre olmadığını bilenim
Bir Sirakuza filozofu ya da – film günümüzde geçiyor
Yenilmiş ve korkup ölümden kaçmış bir Makedon
Kuyruğunu yine de dik tutan bir Attika sakini
Yaşamak için bir ethik uydurdum kendime – yasamak mıydı yoksa
İmrahor’un Psamation’un bir mahallesi olduğunu kim bilir
Porta Ksilokerkos’tan gir
Sağında kalan İstasyon Berberi Cavit’i geç
Oradasın, iç avlusunda iğde ağacı olan bir yalnızlık çıkacak karşına
Çaresizim çarem sensin oysa
Gitmeni geciktirmek için
Sessiz bir geveze mi oldum nedir
Dediğim gibi
Çek fotoğrafımı ve çek git hayatımdan!