Cumhurbaşkanlığı Külliyesinde 2016-2024 yılları arasında başdanışmanlık yaparken İsmail Erdoğan adında iyilik sever, düşenin dostu, evsiz hayvanlara canından çok kıymet veren, Cumhurbaşkanımızın tabiri ile “yaratılanı yaratandan ötürü seven” müthiş bir insanla (belki de melekti de biz anlayamadık) tanışmak şerefine nail oldum.

Herkesin bildiği gibi Türkiye’nin Kürt meselesinde en fazla kafa patlatan, gerçek Türk-Kürt birlikteliği için samimi bir şekilde mücadele eden bir gazeteci ve düşünürüm. Özal, Demirel ve Erbakan dönemlerinde bu konuda resmi ve gayri resmi çok emek sarf etmiş biri olarak tanınırım. Bu çabalarımı bu iktidarla da sürdürmek istedim. O zamanlarda sevgili Cumhurbaşkanımız benim Kürt meselesi ile ilgilenmemem gerektiğini, açıklamalarımın Ak Parti-MHP ittifakına zarar vereceğini ve Devlet beyin de rahatsız olabileceğini ihsas ettirdi.

O zaman bana iktidara başdanışman olarak hizmet etmek için yeni bir alan lazımdı ben de evsiz hayvanlar sorununu, Ankara’da Çubuk’ta ağırlanan Hatay depremzede ailelerinin sorunlarını ve sevgi evleri çocuklarını hedef alan çalışmalar yaptım.

Ankara’nın en düzgün, evsiz hayvanların sırtından rant elde etmeyen hatta varını yoğunu bu canlara adamış bir avuç gönüllüyü Külliyede altı ay boyunca misafir edip sokak hayvanları sorununu enine boyuna inceledik. Cumhurbaşkanımıza raporlar hazırladık. Hasan Doğan kardeşim bize çok yardımcı oldu. Hatta Külliye’nin kedilere güvenli bir sığınak olmasını sağladı. İşte İsmail Erdoğan bu grup insanın kilit elemanlarından biriydi. Yanında rahmetli gazeteci Ahmet Eskioğlu kardeşim de vardı. Evsiz hayvanlar konusunu Türkiye’de en iyi bilen ve gerçekçi çözümler sunan insanlardan biriydi. Ama kimse bizi dinlemedi ve “hayvanları koruma” amaçlı olduğu iddia edilen ama esasında “sokak hayvanları katliam” yasası olan yasal düzenlemeler ortaya çıktı…

Yerel yönetimler yasayı “hadi şu hayvanları ortadan kaldıralım” düzenlemesi olarak gördüler. Sokak hayvanları her yerde darbe üstüne darbe yedi. İsmail Erdoğan ve onun gibi hayatlarını bu davaya adamış insanlar yangınları söndürmek için Türkiye’nin her köşesinde büyük bir mücadele verdiler ve vermeye devam ediyorlar… Ama işleri zor çünkü iman gücünden ve derin hayvan sevgisinden başka ellerinde malzeme yok… Maddi imkanları çok kısıtlı. İşte İsmail Erdoğan bunlarla boğuşurken kahrından öldü. Bir kalp krizi onu bizden aldı götürdü. Nur içinde yatsın mekanı cennet olsun.