Düşünsenize, bugüne kadar kaç fikri kafamızda çevirip sonra hunharca öldürdük? Acaba aklımıza gelen fikirleri bir kağıda dökseydik, içlerinden bugün hayatımıza giren fikirlere benzeyenler olur muydu? En çok hangi fikrimizi sevmiştik?İçimizden geçirirken ya da bir dostumuza anlatırken gözlerimizin parladığı, ellerimizin terlediği fikir ya da fikirler hangisiydi?
Hayal kurmak, fikir üretmek çok güzel. Ama daha güzeli, içlerinden birini seçip işe girişmek değil mi? Bazen ilk yola çıktığımızda fikir değişiyor, aynı kalmıyor. Ama fikir, fikir doğuruyor; anlattığımızda aldığımız yorumlar ve sorular fikri büyütüyor, olgunlaştırıyor.
Aklımıza en çok hangi fikirler geliyor, hiç düşündünüz mü? Çocukken daha uçuk kaçık fikirlerim vardı. Her şeyi denerdim, her şeyi okurdum ve merak ederdim. Tanrıların Arabaları okurken uzaylılarla buluşmayı, Küçük Kara Balık okurken Kara Balık’a nasıl yardımcı olabileceğimi, Zagor okurken Kızılderilileri korumak için yeni fikirler düşünürdüm.
Evde, okulda, sokakta, sinemada aklımda hep çılgın fikirler dolanırdı. Olmaz denileni oldurmak, yapma denileni gizli gizli yapmak mutluluk verirdi. Çok daha çılgın fikirlerim vardı. Aile ve arkadaş gruplarında söylediğimde kıs kıs, bazen de kahkahalarla gülenler olurdu. Ama özellikle sinemada filmleri seyrettikçe, saçma hayallerin bile filmlere konu olduğunu ve onların da bir gün hayata geçeceğini düşünmekten hiç vazgeçmedim.
‘Garip Fikirler Çetesi’ kurdum
Yıllar geçtikçe yeni insanlar, yeni ülkeler tanıdım.Her insanın, her kültürün, her coğrafyanın çok farklı tarihleri, gelenekleri ve kültürleri olduğunu öğrendim. Daha çok sinemaya gittim, daha çok film seyrettim. Ülkeleri ve yaşamları ya kitaplardan ya da filmlerden takip ettim. Gördüklerimi beğendiklerimi ya aklımda ya cebimde biriktirdim. Aramızda kalsın, bayağı “arakladım”.
Ama eskiden herkese anlattığım, saçmaladığım garip ve salakça fikirleri artık kafamda tutmaya başladım. Benim gibi “her işe olabilir” diye bakan birkaç kişiden oluşan bir ‘Garip Fikirler Çetesi’ kurdum. Onların bile bu gruptan olduklarından haberi hiç olmadı.
Olacağına inanmasak bile düşünmekten ve sınır koymaktan vazgeçmeden birbirimize yazmaya ve anlatmaya devam ettik. Koskoca şirkette, o kadar zor ve saçma, olmaz denilen fikirleri hayata geçirdik ki biz bile inanamadık. Çoğundan büyüklerimizin haberi bile olmadı. Gazetelere ve TV’lere düşmedik, çok şükür. Yaptıkça yapasımız, ürettikçe üretesimiz geldi.
Deli cesareti ile her fikri konuşmaya, tartışmaya ve seçtiklerimizi hayata geçirmeye başladık. İşte en güzel işlerimiz o yıllarda çıktı. Yıllar geçti ve ‘aman dikkat’ dönemi başladı. İşler iyi giderken birden yaratıcılık ve yeni fikir, para çarçur edilen gereksiz denemeler olarak görülmeye ve uyarılar gelmeye başladı:
“Elinizdekini iyi yapın, yeni işlere girmeyin.”
İşte bu tutum, benim ve birçok arkadaşımın hevesini kırdı. Yeni işler, yeni ülkeler konuşmak ve heyecanlanmak yerine, olan heyecanımız kaçtı. Enerjim düştü, kendimi ve çevremi motive edemez oldum. Oysaki ben ve birçok arkadaşım, saçma fikirler üreterek, onları anlatarak ve bazılarını hayata geçirerek enerjimizi şarj ediyoruz. İş sonuçlarını böyle değiştiriyoruz, hedeflere böyle ulaşıyoruz, işe böyle mutlu geliyoruz.
Genwise’ı neden kurduk?
Herkesin aklında fikir çok, ama onları yapmaktan vazgeçiren o kadar engel var ki (bürokrasi, kurallar, toplum, yönetici ve patron)… Etrafımızda fikir coşturan insanlara ve topluluklara ihtiyacımız var. Ve onlarla beraber olmak, birlikte düşünmek bana ve bize çok iyi geliyor. İşte Genwise’ı da bunu yapmak için kurduk.
Kurumsalda yıllarca keyifle çalıştık, yeni ülkelerde yeni işler kurduk. Ama artık tıkandık, gittiğimiz iş keyif vermiyor. Başka bir iş yapmaya veya koltuğu bırakmaya cesaretimiz yok. Nereden başlanır bilmiyoruz. İşte kafanızda bunlar varsa, hadi Genwise’a gelin. Yarın başlıyoruz. Birlikte çalışalım, birlikte üretelim. Küçük bir tanışma, yeni dostlar, yeni metotlar, yeni işler ve yeni “ben” demek. Durdurma kendini ve kafandaki deli fikirleri. Bırakın fikirler havada uçsun, coşturun kafanızı. Onlar sizi daha iyi yapacak şeyler.
