Rob Parsons ve eşi Diane, kapıyı açtıklarında karşılarında kirli kıyafetleri, tıraşsız yüzü ve elinde siyah bir çöp poşetiyle duran Ronnie’yi buldu. Rob, Metro’ya verdiği röportajda o anı “Onu ilk anda tanıyamadım ama yüzündeki ifade bir anda geçmişi hatırlattı” sözleriyle anlattı. Ronnie, Rob’un çocukken Pazar Okulu’nda tanıştığı ve kısa süre sonra ortadan kaybolan sınıf arkadaşıydı. Yıllar sonra Rob’un kapısına gelmişti.

Ronnie elindeki dondurulmuş tavuğu Noel hediyesi olarak aldığını, ancak yemek pişirmeyi bilmediğini söyledi, Rob ve Diane da onu içeri davet etti.

O akşam birlikte yenen yemeğin ardından çift Ronnie’nin bir gece daha kalmasına razı oldu. Ancak ertesi gün gelince onu gönderemeyeceklerini fark ettiler. Ronnie’nin evsizlerin sık yaşadığı bir çıkmazda olduğunu öğrendiler: “İş bulmak için adres, adres için ise iş gerekiyor”du.

Ronnie birkaç ay derken misafir odasına iyice yerleşti. Zamanla çiftin çocukları doğdu, düzen değişti, ancak Ronnie evdeki yerini korudu. Çift kendisine yeni bir yer bulmasını istediğinde Ronnie’nin “Yanlış bir şey mi yaptım” sorusuyla Diane kararından gözyaşları içinde vazgeçti.

Diane’in ağır hastalık geçirdiği yıllarda Ronnie ev işlerine yardım etti, biberonları hazırladı, onlar evde yokken kızlarına baktı. Rob “Aramıza bir günlüğüne girdi, sonra arkadaş ve hiç sahip olmadığım kardeşim oldu” dedi.

Ronnie Lockwood 2020 yılında pandemi döneminde düştü ve hastaneye kaldırıldı. Peş peşe geçirdiği iki felcin ardından da 75 yaşında hayatını kaybetti.

Ölümünün ardından Cardiff’teki Glenwood Kilisesi’ne bağlı 1,6 milyon sterlin değerindeki yeni sağlık merkezine adı verildi. Kısmen Ronnie’nin bıraktığı mirasla finanse edilen Lockwood Merkezi’ni Galler’in eski Başbakanı Mark Drakeford açtı.

Rob ve Diane, Ronnie’nin hayatından ilham alarak hukuk bürolarını bırakıp geniş kitlelere ulaşan bir hayır kurumu kurdu. Rob bu yakın arkadaşının hikâyesini “Kapı Çalınca” adlı kitapta da anlattı.

Ronnie’nin hayatı bir kapı çalmayla başlayan ve 45 yıl süren bir ailenin öyküsüne dönüştü.