Öğlen saatlerinde İstanbul’un her yerinde hissedilen 6.2’lik deprem bir yandan İstanbul’a en büyük korkusunu yeniden hatırlattı, bir yandan da yıllardır konuşuyor olmamıza rağmen deprem sırasında yapılmaması gereken şeyleri yapmaya devam ettiğimizi de ortaya çıkardı.

Saat 12.49’a meydana gelen depremin ardından pek çok kişi evlerinden çıktı, sokaklara doluştu. Bu normal. Ama bir başka kalabalık otomobiline bindi ve yola çıktı. Kimi evine gitmek istiyordu, kimi bir yakınını sıkıştığı yerden almak, herkesin kendine göre geçerli bir sebebi vardı ama yola bu kadar çok araç çıkınca İstanbul’da deprem saatine kadar gayet mülayim bir tatil günü tadında olan trafik birden bire kilitlendi. Belediyenin haritasına göre trafik yoğunluğu yüzde 80’e kadar tırmandı.

Neyse ki bu deprem İstanbul’da can ve mal kaybına yol açmadı, acil durum araçlarının trafikte sıkışması gibi olaylar yaşanmadı.

Depremde yapılmaması gereken bir başka hareket, herkesin telefonlarına sarılıp yakınlarını araması, onların sağ ve salim olduğunu öğrenmek istemesiydi. Bu istek gayet doğal ve yerinde ama uzmanlara göre bu işi telefonla aramak yerine mesajlaşarak, daha çok internet kullanarak yapmak daha doğru.

Nitekim dün cep telefonu şebekeleri yoğunluğu taşıyamaz hale geldi ve yer yer iletişim çöktü. Herkes cep telefonu operatörlerine kızdı ama onların yapabileceği bir şey yoktu. Herkes telefona sarılınca şebeke bu yükü taşımamamıştı. Deprem sonrasında çok gerekmedikçe şebekeyi meşgul etmemek gerektiği unutuldu.

Ve son olarak, Fatih’te çöken bir metruk bina dışında hasarın olmadığı depremde 151 vatandaş yaralandı. Kimi balkondan, kimi camdan atladı, neredeyse bütün yaralanmalar bu panikten oldu. Oysa depremde camdan atlamak yerine bir masanın altına girmek gibi önlemler alınmalı, üstünüze bir şey düşmeyeceği bir yerde, bir yaşam üçgeninde sarsıntının bitmesini bekleyip sonra sakince dışarı çıkmak gerek.